ΕΡΑ Π.Ε. Ημαθίας: Η συνέχιση των αγώνων θα δώσουν ελπίδα στο μέλλον της χώρας, της Δημόσιας Παιδείας και του εκπαιδευτικού

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

 Στις 25 Γενάρη ο λαός μας και μαζί οι εκπαιδευτικοί έδωσαν ηχηρό ράπισμα στις πολιτικές των μνημονίων, της λιτότητας και της κοινωνικής βαρβαρότητας. Η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της συγκυβέρνησης, που οδήγησε την κοινωνία στην απόγνωση και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην εξαθλίωση, ηττήθηκε εκλογικά. Ο λαός ύψωσε το ανάστημά του και επέλεξε το δρόμο της ελπίδας και όχι της υποταγής στο φόβο και την τρομοκρατία.

Το πολιτικό «συμβάν» της 25ης Γενάρη – διεθνών διαστάσεων πλέον – δεν ήρθε από μόνο του. Είναι προϊόν της αντίστασης και των μεγάλων κοινωνικών αγώνων που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια της αδυσώπητης επίθεσης ενάντια σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.

          Οι πρώτες δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης, όπως η άρση της επιστράτευσης απεργών, το σταμάτημα και η ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης του δημοσίου πλούτου, οι πρώτες εξαγγελίες για την επαναπρόσληψη των απολυμένων και όσων έχουν τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας στο δημόσιο, η επαναφορά των ΣΣΕ , του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του κατώτερου μισθού στα 751€, η αντιμετώπιση της ανεργίας και της ανθρωπιστικής κρίσης,  το σταμάτημα των μειώσεων που είχε δρομολογηθεί στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και των νέων αυξήσεων των ορίων συνταξιοδότησης, το σταμάτημα της αξιολόγησης- χειραγώγησης, της αξιολόγησης-μισθολογικής καθήλωσης και απόλυσης,  ήταν μέρος των αγώνων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων  την προηγούμενη περίοδο και τροφοδοτούν τις ελπίδες  και την αυτοπεποίθηση μας  να συνεχίσουμε να παλεύουμε για πλήρη ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας, των απολύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων.

      Εμείς δεν κάνουμε βήμα πίσω από την ανάγκη άμεσης υλοποίησης αυτών των δεσμεύσεων, τις θεωρούμε ως το ελάχιστο που μπορούσε να γίνει στην αφετηρία μιας διαφορετικής πορείας, που θα οδηγεί όχι στην επιστροφή στην προ μνημονίου εποχή, αλλά στην αρχή μιας νέας πορείας που θα οδηγεί σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.

     Δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο αγώνας μας θα είναι εύκολος. Θα έχει πισωγυρίσματα και απογοητεύσεις, αλλά αν θέλουμε να οδηγηθούν τα πράγματα μπροστά, σε όφελος των εργαζομένων, πρέπει να εντείνουμε την πάλη μας και να μην αφήσουμε το πεδίο ελεύθερο έτσι ώστε η πίεση προς την κυβέρνηση να ασκείται από μια μόνο πλευρά, αυτή των δανειστών και του μεγάλου κεφαλαίου, ούτε να ενισχύεται ένα αίσθημα αναμονής και ανάθεσης, ότι δηλ. όλα τα προβλήματα θα λυθούν από τα πάνω ή να δημιουργείται ένα κλίμα μειωμένων εργατικών-κοινωνικών απαιτήσεων λόγω των δυσκολιών και της συγκυρίας.

    Το επόμενο τετράμηνο θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο, μιας και οι εκπρόσωποι των διεθνών τοκογλύφων θα επιδιώξουν την πλήρη προσαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής στο πλαίσιο των δικών τους απαιτήσεων. Το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να μην παρακολουθεί αμήχανα, ούτε κάποιοι άλλοι χαιρέκακα, τις εξελίξεις, αλλά να παρέμβει και να απαιτήσει την άμεση υλοποίηση των δεσμεύσεων της νέας κυβέρνησης.

     Η προηγούμενη κυβέρνηση υπονόμευσε ωμά και απροσχημάτιστα την εκπαίδευση ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους μετατρέποντάς την σε   εμπόρευμα. Προώθησε την αποδόμησή της με την ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση, με την αξιολόγηση- χειραγώγηση και  επαχθείς όρους εργασίας στους εκπαιδευτικούς, με μαθητές πελάτες των εκπαιδευτικών αγορών. Το πλήθος εντολών, οι αλληλοκαλυπτόμενες δράσεις, τα χρηματοδοτούμενα (για λίγους) προγράμματα όχι μόνο δεν έδωσαν σαφή προσανατολισμό αλλά εισήγαγαν μια  λογική  αχταρμά  και δημιούργησαν παιδαγωγική σύγχυση για το τι πρέπει να μάθει ένας μαθητής τελειώνοντας μια συγκεκριμένη τάξη του δημοτικού.  Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως όλη η εκπαιδευτική πολιτική στο σημερινό δημοτικό σχολείο είναι ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Διαρκεί όσο χρηματοδοτείται το πρόγραμμα και  όταν αυτό τελειώσει ζούμε με την ελπίδα ενός νέου προγράμματος με πιθανώς  νέες κατευθύνσεις. Παράλληλα, η κοινωνική πραγματικότητα στα σχολεία εκδηλώνεται με παιδιά που προσέρχονται νηστικά, αβοήθητα και σαφώς ανήσυχα λόγω της κατάστασης που βιώνουν στα σπίτια τους

Αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόστηκε  ήταν η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων  σε ένα σχολείο που καθημερινά  μπόλιαζε τους μαθητές  με τις «αξίες»  της ανταγωνιστικότητας, του καταναλωτισμού, της ιδιώτευσης, της με κάθε κόστος ατομικής ανέλιξης.

  Είναι λοιπόν επιτακτικά αναγκαίο ο προσανατολισμός και η λειτουργία του Δημόσιου σχολείου να αλλάξουν.

Οραματιζόμαστε ένα σχολείο αυτοδιοικούμενο με διευθυντή σε ρόλο συντονιστή και ένα σύλλογο διδασκόντων με κυρίαρχο ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία, ένα σχολείο άμβλυνσης των ταξικών διαφορών, ένα σχολείο χωρίς αποκλεισμούς γιατί για μας η παιδεία αποτελεί καθολικό ανθρώπινο δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό, και συνεπώς αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δημόσια δωρεάν εκπαίδευση ισότιμα σε όλους, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Αγωνιζόμαστε για την καθιέρωση ενιαίας 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.

Έχει ιδιαίτερη σημασία  τι και γιατί διδάσκεται στο δημόσιο σχολείο. Αναδεικνύουμε  έντονα το αίτημα για αλλαγή του αναλυτικού προγράμματος και τη συγγραφή νέων βιβλίων στην οπτική που προαναφέραμε.

Παλεύουμε για :

ü  Aύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ

ü  Την  άμεση κατάργηση  του νομικού πλαισίου της αξιολόγησης – χειραγώγησης. Κατάργηση του 3848.

ü  Άμεση κάλυψη των κενών.  Προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών. Αναγνώριση όλης της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών.

ü  Ενίσχυση των θεσμών αντισταθμιστικής εκπαιδευτικής πολιτικής και εφαρμογής προγραμμάτων παράλληλης στήριξης των παιδιών με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες. Στήριξη της Ειδικής Αγωγής και κάλυψη των κενών με μαζικούς διορισμούς. Μέτρα για την αποφασιστική μείωση των ανισοτήτων (στήριξη των παιδιών που συναντούν σοβαρές δυσκολίες στο σχολείο, μείωση του αριθμού των μαθητών/μαθητριών στα τμήματα κ.τ.ό.).

ü  Κατάργηση του νόμου για το «νέο Λύκειο» και την «τράπεζα θεμάτων»
ü  Την επαναπρόσληψη όλων των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων που απολύθηκαν και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα στο χώρο της εκπαίδευσης.

ü  Επανίδρυση των σχολείων που καταργήθηκαν χωρίς παιδαγωγικά και κοινωνικά κριτήρια.

ü  Καθιέρωση της διετούς υποχρεωτικής φοίτησης στην Προσχολική αγωγή.

ü  Κατάργηση των αντιδραστικών διατάξεων του πειθαρχικού δικαίου για τους Δ.Υ. Άρση των συνεπειών όσων τιμωρήθηκαν για συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες.

ü  Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στο σύνολό τους.

ü  Εκδημοκρατισμό της διοίκησης της εκπαίδευσης, κατάργηση του καθηκοντολογίου – Ο σύλλογος διδασκόντων βασικό όργανο διοίκησης με συντονιστή τον διευθυντή / διευθύντρια

Οι αγώνες του ελληνικού λαού και των εργαζομένων  ανέτρεψαν τις μνημονιακές πολιτικές και την κυβέρνηση που τις υπηρετούσε.

Η συνέχιση των αγώνων θα δώσουν ελπίδα στο μέλλον της χώρας, της Δημόσιας Παιδείας και του εκπαιδευτικού.

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς