ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε. ΗΜΑΘΙΑΣ Βέροια 23-10-2025
Περικλέους 2 - 59132 - ΒΕΡΟΙΑ Αρ.
Πρωτ.: 327
Τηλέφωνο: 2331026286
e-mail: ekpeima@gmail.com ΠΡΟΣ: Όλα τα μέλη
Ιστολόγιο: ekpeima.blogspot.com ΚΟΙΝ: 1. ΔΟΕ
2. ΜΜΕ
Θέμα: Με τις νέες οδηγίες το ΥΠΑΙΘΑ καταργεί ουσιαστικά
τα Τμήματα Ένταξης
Καταργούν ουσιαστικά τα Τμήματα
Ένταξης οι νέες οδηγίες του ΥΠΑΙΘΑ
Εδώ και τώρα
να στηριχθεί ολόπλευρα η πολύπαθη Ειδική Αγωγή, για να έχει κάθε παιδί τη δομή
που χρειάζεται!
Πάγιο αίτημα
των Συλλόγων Εκπαιδευτικών, αλλά και του γονεϊκού κινήματος ήταν η στήριξη των
υπαρχόντων υποστηρικτικών δομών Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (Τμήματα Ένταξης
και Παράλληλες Στηρίξεις – Τ.Ε. και Π.Σ.) και η δημιουργία νέων, σε όλα τα
σχολεία και των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης.
Τον
Ιούλιο που μας πέρασε, με ΚΥΑ, ιδρύθηκαν 3.448 νέα Τ.Ε., από το Νηπιαγωγείο, ως
τα ΕΠΑΛ, με τις γνωστές, «επικοινωνιακές» διακηρύξεις περί ισότιμης συμμετοχής
και πλήρους ένταξης των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές
εκπαιδευτικές ανάγκες, στη σχολική κοινότητα και περί επίτευξης του μέγιστου
βαθμού αυτονομίας τους, μαθησιακά και ψυχοκοινωνικά.
Από
τον Οκτώβριο, όμως, με τις νέες διευκρινιστικές οδηγίες του ΥΠΑΙΘΑ και τον νέο
νόμο λειτουργίας των Τ.Ε., έχουμε μία επί της ουσίας, υποβάθμιση της Ειδικής
Αγωγής/Εκπαίδευσης, μέσω της αλλαγής της φυσιογνωμίας, του χαρακτήρα, της αποστολής
και της λειτουργίας των Τ.Ε, ως διακριτής, ενδοσχολικής, υποστηρικτικής, εκπαιδευτικής
δομής και του ρόλου των εκπαιδευτικών της Ειδικής Αγωγής/Εκπαίδευσης.
Έχουμε μία σταδιακή υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών αυτών,
του ρόλου και των εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων της Ε.Α., αλλά και μία
διαφαινόμενη επιδείνωση της γενικότερης εκπαιδευτικής διαδικασίας για εκπαιδευτικούς
και μαθητές.
Κάτι
αντίστοιχο παρατηρούνταν τα τελευταία χρόνια και με την Παράλληλη Στήριξη, η
οποία είχε ξεκινήσει με αναλογία 1:1 εκπαιδευτικού - μαθητή και κατέληξε, όπως
και στην περίπτωση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε., σε έναν πλανόδιο εργαζόμενο, ο
οποίος περιφέρεται από τμήμα σε τμήμα εντός ενός σχολείου (ή και περισσότερων),
προσπαθώντας αγωνιωδώς να στηρίζει, χάριν της συχνά κακώς εννοούμενης
συμπερίληψης, μαθητές με ΔΕΠΥ, αυτισμό, απλές μαθησιακές δυσκολίες κ.ά. και να
καθοδηγεί εκπαιδευτικούς, μέσα σε πολυάριθμα συνήθως τμήματα, τελείως
ακατάλληλα περιβάλλοντα για μία επιτυχημένη παιδαγωγική και επιστημονική
παρέμβαση, προσφέροντας εξατομικευμένη εκπαίδευση, μόνο σε εξαιρετικές
πλέον περιπτώσεις.
Αυτή
η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη με τις αδιάψευστες φήμες που κυκλοφορούσαν τελευταία
για κατάργηση του θεσμού των Π.Σ. με τη λήξη του αντίστοιχου προγράμματος ΕΣΠΑ,
αλλά έγινε άμεσα αντιληπτή σε όλη της την έκταση με τις εκατοντάδες ακάλυπτες
περιπτώσεις μαθητών με διάγνωση για Π.Σ., λόγω δραματικής μείωσης των
προσλήψεων των Ειδικών Παιδαγωγών.
Τ.Ε.
και Π.Σ. είναι δύο διαφορετικές ενδοσχολικές υποστηρικτικές δομές που
εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες των μαθητών κι ως εκ τούτου, είναι αμφότερες
πολύτιμες και αναγκαίες. Με τις τελευταίες, όμως, οδηγίες μαθητές της μίας
υποστηρικτικής δομής (Τ.Ε. ή Π.Σ.) «δύνανται κατά περίπτωση» να υποστηρίζονται
από εκπαιδευτικούς Ε.Α. της άλλης υποστηρικτικής δομής, καταργώντας, επί της
ουσίας, το δικαίωμα της εξειδικευμένης παρέμβασης, που ο κάθε δικαιούχος
μαθητής έχει ανάγκη, ανάλογα με τις ιδιαίτερες, προσωπικές δυσκολίες και
ανάγκες του, με απώτερο σκοπό την πραγματική συμπερίληψη, αυτονομία και πλήρη
ένταξή τους στην τάξη.
Στο ίδιο
μήκος κύματος, κινείται και το μέτρο για υποστήριξη των μαθητών κυρίως εντός
της τάξης τους, αφού «η υποστήριξη των μαθητών των Τ.Ε., σε ιδιαίτερο χώρο,
υλοποιείται εφόσον το επιβάλλουν οι ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των
μαθητών, με απώτερο στόχο τη δυνατότητα μελλοντικής υποστήριξης αυτών
εντός του περιβάλλοντος της τάξης τους». Πρόκειται ουσιαστικά για
κατάργηση των Τ.Ε., αφού οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αποτελεσματική,
εξατομικευμένη παρέμβαση μπορεί να γίνει μόνο σε ολιγομελή τμήματα (5-6
μαθητών) κι όχι στα 25άρια της Α/θμιας και τα 26-27-28άρια της Β/θμιας, ο
υπερπληθυσμός των οποίων σαφώς ενοχοποιείται για τη μείωση της
αποτελεσματικότητας των Εξατομικευμένων Προγραμμάτων Εκπαίδευσης (ΕΠΕ). Προσπαθούν
να μας πείσουν ότι οι βασικές παιδαγωγικές αρχές που ξέραμε (ότι η συγκέντρωση
δεν επέρχεται με βομβαρδισμό ερεθισμάτων από άλλους 20-25 συμμαθητές, ότι η
έκθεση και η αποδοχή είναι ευκολότερη σε ομοιογενή σύνολα, ότι όταν η ψαλίδα
της απόδοσης συγκρινόμενων ατόμων ανοίγει πολύ, επέρχεται απογοήτευση, ότι η
προσπάθεια ενισχύεται, όταν βιώνεις συναισθήματα επιτυχίας σε αυτό που σου
αναθέτουν και που ανταποκρίνεται στο γνωστικό σου επίπεδο κ.λπ.) και που μόνο
στα ολιγομελή Τ.Ε. μπορούν να εφαρμοστούν, είναι αμελητέες. Εξάλλου τα στελέχη
της εκπαίδευσης λειτουργώντας ως κυβερνητικοί αναμεταδότες το διατυμπανίζουν
συνέχεια τελευταία στις «επιμορφωτικές συναντήσεις», λέγοντας πως η αναλογία
1:1 στην Π.Σ. ήταν λάθος, γιατί δημιουργεί παιδαγωγική εξάρτηση και τα
ολιγομελή Τ.Ε. σε ξεχωριστό χώρο στοχοποιούν μαθητές, αντίθετα με τον διακηρυγμένο
στόχο της κυβέρνησης και του Υπουργείου της αυτονόμησής τους.
Σχετική με τα
αριθμητικά δεδομένα, είναι και η επισήμανση ότι «δεν θα μειώνεται, κατά 3
μαθητές, ο μέγιστος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, αν στο συγκεκριμένο σχολείο,
λειτουργεί Τ.Ε. ή παρέχεται υποστήριξη από εκπαιδευτικό Π.Σ.-συνεκπαίδευσης», η
οποία φαίνεται να «κλειδώνει» το ανώτατο όριο μαθητών σε κάθε τάξη (δηλαδή,
μέχρι 25 μαθητές, για την Α/θμια και μέχρι 28, για τη Β/θμια - χρόνια απαίτηση
άλλωστε του ΟΟΣΑ).
Με
τις μειωμένες προσλήψεις εκπαιδευτικών Π.Σ. και τη διαφαινόμενη κατάργηση του
θεσμού, προβληματική είναι και η ανάθεση στους Συλλόγους των Διδασκόντων της
κατανομής των ωρών υποστήριξης από εκπαιδευτικούς ΕΑΕ (Τ.Ε. ή Π.Σ.), που
θα πυροδοτήσει πιθανά εντάσεις, καθώς οι εκπαιδευτικοί θα πασχίζουν να καλύψουν
τις ανάγκες των μαθητών τους και να διεξάγουν απρόσκοπτα την εκπαιδευτική
διαδικασία.
Κοντά
στα νεότερα δεδομένα σχετικά με τη σχολική ένταξη και στην ίδια λογική της
«εξοικονόμησης κονδυλίων» και του «εξορθολογισμού της Δημόσιας Διοίκησης», να
μην ξεχνάμε και τις δυσμενείς διατάξεις στο θέμα των Σχολικών Νοσηλευτών (οι
οποίοι σαφώς δεν φταίνε για τις ελλείψεις νοσηλευτών στο Δημόσιο Σύστημα
Υγείας), που καλούνται και αυτοί, όπως και οι συνάδελφοί τους της Ειδικής
Αγωγής, να περιφέρονται ανάμεσα σε συστεγαζόμενα ή/και όμορα σχολεία, τα οποία
βρίσκονται εντός ακτίνας πεντακοσίων (500) μέτρων από τη σχολική μονάδα
τοποθέτησης τους (στο σχολείο του μαθητή με τη μεγαλύτερη βαρύτητα πάθησης, με
απόφαση του διευθυντή ΠΔΕ), που θέτει άμεσα σε κίνδυνο και τις ζωές των μαθητών.
Εκτός
όμως, από τον βασικό στόχο της εξοικονόμησης χρημάτων από τη λειτουργία του
Δημόσιου Τομέα (παράλληλη πορεία ακολουθεί και το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και
Πρόνοιας, και η Πολιτική Προστασία και οι Δημόσιες Συγκοινωνίες/Μεταφορές, κ.λπ.),
που, βέβαια, θα κατευθυνθούν στην πολεμική οικονομία (όχι όμως για την
υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, αλλά για αλλότρια συμφέροντα), οι
εξελίξεις στην Ειδική Αγωγή/Εκπαίδευση οδεύουν παράλληλα και στην
ιδιωτικοποίηση αυτού του «φιλέτου» του δημόσιου αγαθού (όταν π.χ. οι γονείς θα αναγκαστούν να προσλαμβάνουν
ιδιώτες ΕΕΠ και ΕΒΠ, για να καλύψουν τα
τεχνητά ελλείμματα του Δημόσιου Σχολείου και τις ειδικές - μαθησιακές και μη -
ανάγκες των παιδιών τους, ώστε να έχουν μια ισότιμη πρόσβαση στην εκπαιδευτική
διαδικασία).
Εμείς,
οι εκπαιδευτικοί των παιδιών τους, δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για να
λειτουργήσουν όλα τα Τ.Ε. (η ίδρυσή τους δε σημαίνει και αυτόματη λειτουργία
τους, αφού κάθε χρόνο μένουν ακάλυπτες εκατοντάδες θέσεις προσωπικού), και οι Π.Σ.
πλήρως στελεχωμένα με το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό. Για μάθημα 1:1, με
Εξατομικευμένα Προγράμματα Εκπαίδευσης και ολιγομελή Τ.Ε., για όλο το
πρόγραμμα, για κάλυψη όλων των ωρών, στις κατάλληλες αίθουσες διδασκαλίας. Για
ολόπλευρη στήριξη της πολύπαθης Ειδικής Αγωγής, με μαζικούς, μόνιμους
διορισμούς και σύγχρονες και ασφαλείς σχολικές υποδομές, με όλη την κατάλληλη
υλικοτεχνική υποστήριξη και σύγχρονα Προγράμματα Σπουδών, που να ανταποκρίνονται
σε όλες τις μαθησιακές-εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών. Για να έχει κάθε
παιδί τη δομή που χρειάζεται!
Για να
ζήσουν τα παιδιά μας, σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής της τεχνητής
νοημοσύνης και των επιστημονικών επιτευγμάτων, για μια ζωή όπως μας αξίζει, μια
ζωή με αξιοπρέπεια.
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Η Γ. Γραμματέας
Χατζησάββας Παναγιώτης Κοκοζίδου Άννα