ΕΡΑ Π.Ε. Ημαθίας: Πρωτοβουλία για την ΕΝΟΤΗΤΑ της Συνδικαλιστικής Εκπαιδευτικής Αριστεράς, για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και των πολιτικών του

Η κυβέρνηση των μνημονίων και της υποδούλωσης της χώρας μας στο διεθνές κεφάλαιο, όσο παραμένει στην εξουσία γίνεται πιο επικίνδυνη: ξεπουλά πλέον και τα ασημικά!

Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των συνταξιούχων έπεσε βίαια στα επίπεδα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, οι άνεργοι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες, οι νέοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό και τα μέτρα φορολόγησης των ακινήτων κινδυνεύει με δήμευση η μικρή και μεσαία ιδιοκτησία. Οι μισθοί μειώθηκαν κατά 50% περίπου, η ανεργία τετραπλασιάστηκε και η πλειοψηφία των εργαζομένων εργάζεται σε συνθήκες ελαστικής, ενοικιαζόμενης και εκ περιτροπής εργασία, μένοντας απλήρωτοι για μήνες, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει με το νέο μισθολόγιο νέες μειώσεις στους κατώτερους μισθούς των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων.

Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων συνεχίζονται, ήδη σχεδιάζονται 6.500 νέες μέχρι τέλος του 2014, ενώ με το νέο σύστημα της «αξιολόγησης» επιχειρείται η δημιουργία μόνιμου μηχανισμού απολύσεων. Παρά τα αδιέξοδα που έχουν εμφανιστεί από την εφαρμογή του νέου Πειθαρχικού Δίκαιου και τη βιομηχανία πειθαρχικών διώξεων που έχει αναπτυχθεί, η Κυβέρνηση αρνείται κάθε αλλαγή, έχοντας στόχο την ποινικοποίηση της κοινωνικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης. Στόχο να περιοριστούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και οι δυνατότητες αντίδρασης των εργαζομένων θα έχει και ο νέος συνδικαλιστικός νόμος που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη βουλή.

Οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών, η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και η ανταποδοτικότητα στις όποιες κοινωνικές παροχές και στις παροχές υγείας, καθώς και η περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων έχει φέρει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους σε απόγνωση και την κοινωνία σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης.

Το ασφαλιστικό και οι συντάξεις οδηγούνται στη λαιμητόμο, αφού μετά τη διαχρονική, μεταπολεμική καταλήστευσή τους και το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων με το PSI των κυβερνήσεων του μνημονίου, προετοιμάζουν το τελειωτικό χτύπημα, για να «εισέλθουμε» στο νέο σύστημα, όπου το κράτος θα εγγυάται τη «σύνταξη» των 360€.

Όμως αυτό που προκαλεί τα αισθήματα των εργαζομένων και του λαού μας είναι ότι συνεχίζουν να μας «δουλεύουν». Μεγαλόφωνα αναγγέλλουν ότι τα μνημόνια τελείωσαν και η τρόικα φεύγει, θεωρώντας ότι απευθύνονται σε «ιθαγενείς», που δεν καταλαβαίνουν ότι τρόικα και μνημόνια είναι όλο το πλέγμα των αντεργατικών, αντιδημοκρατικών μέτρων που έχουν ληφθεί, ότι είναι η συνέχιση της ίδιας αντεργατικής πολιτικής που εντείνεται, είναι η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και η διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων, είναι ο αυταρχισμός και η κατάργηση δικαιωμάτων. Και αυτά όχι μόνο παραμένουν, αλλά θέλουν να πιστέψουμε ότι είναι και ο μοναδικός δρόμος που μας έχει απομείνει. Αλίμονο αν αποτελεί μοναδική μας επιλογή, η φτώχεια και η εξαθλίωση.

Πρέπει το επόμενο διάστημα να οργανωθεί ο νέος κύκλος μεγάλων κινητοποιήσεων που θα βάλουν τους εργαζόμενους και το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο και θα δρομολογήσουν εξελίξεις που θα ανατρέψουν την πολιτική του Μνημονίου και την κυβέρνηση που την υλοποιεί. Είναι χρέος των αριστερών, προοδευτικών, ριζοσπαστικών και αγωνιστικών δυνάμεων απέναντι στην κοινωνία, να βοηθήσουν στην προετοιμασία και την οργάνωση αυτών των κινηματικών διεκδικήσεων των εργαζομένων με προτάσεις που όχι μόνο θ’ αντιπαρατίθενται στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, αλλά θα ορίζουν ένα νέο πεδίο αγώνων και ανατροπών διεκδικώντας μια συνολική και ριζική αλλαγή τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.  

Υποταγμένος συνδικαλισμός

 Στους συνδικαλιστικούς χώρους οι παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ) όχι μόνο δεν αντιστέκονται σ’ αυτές τις πολιτικές, όχι μόνο βρίσκονται μακριά από τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά συνήθως βάζουν πάγο στους κοινωνικούς αγώνες όποτε ξεσπούν, και προσπαθούν να εκτονώσουν την αγανάκτηση των εκπαιδευτικών, διευκολύνοντας με την πρακτική τους να περάσει στον κόσμο η αντίληψη ότι είναι αναπόφευκτο κακό αυτή η πολιτική.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι συγκεκριμένες ηγεσίες ανέχτηκαν και στήριξαν όλες τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Άφησαν στο απυρόβλητο όλη τη μνημονιακή πολιτική για την εκπαίδευση, επέτρεψαν την απαξίωση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού, έγιναν συνεταίροι του αυταρχισμού και της αλαζονείας της εξουσίας, συνοδοιπόροι σήμερα του Υπουργείου στον ευνουχισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και στην αποτροπή και της παραμικρής έστω συνδικαλιστικής διεκδίκησης.

Γι’ αυτό κι εμείς αφήνουμε τους «υπεύθυνους» συνομιλητές του Υπουργείου στις δάφνες τους και στρεφόμαστε μέσα στον κλάδο με αποφάσεις, γενικές συνελεύσεις, συντονισμό με συλλόγους και με το υπόλοιπο εκπαιδευτικό κίνημα, για πρωτοβουλίες ενημέρωσης και ανοιχτών μορφών δράσης, με στόχο την ενδυνάμωση του αγώνα ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές.

Μέσα σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο έχουμε την πολυτέλεια να τραγουδάει ο καθένας τα δικά του τραγούδια; Εμείς λέμε, όχι, συνάδελφοι. Οι κατακερματισμένες αντιμνημονιακές δυνάμεις του κλάδου απαιτείται να πορευτούν ενωτικά. Μπορούμε και πρέπει με την οργάνωση, συσπείρωση, ενότητα και κινητοποίηση των εργαζομένων να ξεπεράσουμε την συμβιβαστική στάση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ- ΑΔΕΔΥ- ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ).

 Μπορούμε και πρέπει μέσα από την ανάπτυξη των εργατικών αγώνων να διαμορφώσουμε ένα διακριτό αγωνιστικό συνδικαλιστικό ρεύμα, που θα διεκδικήσει την πλειοψηφία στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και θα αγωνιστεί για την ανασυγκρότησή του σε διεκδικητική, ταξική κατεύθυνση.

Δεν είναι από ρομαντισμό που επιμένουμε. Σε τούτη τη φάση της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, απάντηση είναι τα ενωτικά σχήματα. Οφείλουμε την ενωτική εμπειρία σε αρκετούς συλλόγους της χώρας να την προχωρήσουμε παντού και στη ΔΟΕ.

Η κοινή κάθοδος όλων των αριστερών, προοδευτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, ως πρώτο βήμα, στις υπηρεσιακές εκλογές (ΚΥΣΠΕ-ΑΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΠΕ) με όλα τα ρεύματα ιδεών (Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις, ΠΑΜΕ Εκπ/κών, ΕΡΑ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε., Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία,  τους ανένταχτους, τους ανεξάρτητους και κάθε κινηματική δύναμη), είναι η μόνη απάντηση του κινήματος τόσο στην αλαζονεία και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης, όσο και στην αναξιοπιστία του συναινετικού δικομματισμού (Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ).

Είναι αυτονόητη η πολιτική και συνδικαλιστική αυτονομία κάθε οργανωμένης συλλογικότητας στο πλαίσιο αυτής της ενωτικής προσπάθειας που στοχεύει σε μια νέα μορφή συνδικαλισμού της πράξης και της ανατροπής. Η ιδεολογική καθαρότητα, τα φοβικά σύνδρομα, η επάρκεια των συνδικαλιστικών μαγαζιών, οι μικροηγεμονισμοί και οι αγωνιστικές αποκλειστικότητες δεν ταιριάζουν στις παραδόσεις της δικής μας αριστεράς.

Είναι ανάγκη να σπάσει η Ιερή Συμμαχία των «υπεύθυνων» συνομιλητών της κυβέρνησης (ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ). Είναι ανάγκη να ξαναγυρίσει η ελπίδα των μεγάλων αγώνων, η χαρά της πλατιάς συμμετοχής και το όραμα των μεγάλων ανατροπών.

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς

ΕΡΑ Π.Ε. Ημαθίας: Το κουδούνι της έναρξης του νέου σχολικού έτους να σημάνει και για το έτος της ανατροπής

Σεπτέμβρης 2014

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς βρίσκει τη δημόσια εκπαίδευση με οξυμένα τα αδιέξοδα που εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας πιστά τις νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές πολιτικές, την έχουν οδηγήσει.

Επάγγελμα: μόνιμος αναπληρωτής

Τα κενά στα Δημοτικά σχολεία και τα Νηπιαγωγεία, εξαιτίας της κατάργησης των διορισμών τα τελευταία χρόνια, ξεπερνούν  τις 12.500  και οι αναπληρωτές που αναμένεται να προσληφθούν θα αποτελούν πλέον το 20% ή το 1/5 των μονίμων εκπαιδευτικών.  Η Δημόσια εκπαίδευση διαλύεται από την υποχρηματοδότηση και τις ελλείψεις σε  εκπαιδευτικούς, η φτηνή και ευέλικτη εργασία τείνει να γίνει πλέον η κανονικότητα.  Ο υπουργός κ. Λοβέρδος,  προσπαθώντας να ξεχάσουμε τα όσα αντιλαϊκά υπέγραψε και ψήφισε στα μνημόνια,     καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες και παίζει με την αγωνία δεκάδων χιλιάδων νέων που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία. Η δημόσια εκπαίδευση δεν έχει ανάγκη από κορώνες συνδικαλιστικού τύπου από τους αρμόδιους υπουργούς αλλά μαζικούς διορισμούς, εδώ και τώρα.

Μπροστά στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν δεν διστάζουν να υπονομεύσουν ακόμα και τη λειτουργία των σχολείων. Έτσι λίγες ημέρες πριν την έναρξη των μαθημάτων ανακοινώνουν αλλαγές στο πρόγραμμα των  1350  Ε.Α.Ε.Π. σχολείων, περιορίζοντας διδακτικά αντικείμενα και διαλύοντας τη λειτουργία του Ολοήμερου σχολείου αποκόβοντας  και αποστεώνοντας το ολοήμερο σχολείο  από τη μελέτη και το μαθησιακό του περιεχόμενο,  μεταλλάσοντάς το  σε απλό παιδοφυλακτήριο.

Άλλωστε δεν είναι το μόνο παράδειγμα έλλειψης σεβασμού απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα και απαξίωσης του έργου των εκπαιδευτικών. Ας μην ξεχνάμε τις υποτιμητικές δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Παιδείας κ. Κουκοδήμου για το ρόλο του νηπιαγωγείου και του προσφερόμενου έργου από τις/τους νηπιαγωγούς αλλά και τη δημιουργία του συμβουλίου των πρώην υπουργών που μάλλον το σύστησαν για να έχουν ακόμα μια ευκαιρία να ισοπεδώσουν πλήρως όσα τα προηγούμενα χρόνια δεν κατάφεραν να γκρεμίσουν.

Η υποχρηματοδότηση της παιδείας, η περαιτέρω προώθηση του λεγόμενου  «Νέου Σχολείου», με αρνητικές συνέπειες στο περιεχόμενο της μόρφωσης, στη δομή και στη λειτουργία του σχολείου, η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, του εκπαιδευτικού έργου  και του εκπαιδευτικού, το νέο σχέδιο νόμου για την ειδική αγωγή, που  ουσιαστικά τη διαλύει και προσφέρει τους μαθητές με ανάγκες υποστήριξης και τις οικογένειές τους βορά στους κερδοσκόπους της αγοράς, η αντικατάσταση της μόνιμης εργασίας από ενοικιαζόμενη και κοινωφελή εργασία μέσω ΕΣΠΑ, το νέο Λύκειο που οδηγεί τους μαθητές εκτός αυτού, και τους σπρώχνει στη φτηνή κατάρτιση και στην απλήρωτη μαθητεία-εμπειρία, οι διαγραφές των 180.000 φοιτητών από τα ΑΕΙ-ΑΤΕΙ αποτελούν ξεχωριστές ψηφίδες ενός παζλ που βίαια στήνεται και διαλύει το δημόσιο σχολείο και κάνει την εκπαίδευση σκληρά ταξική. Είναι μια επέμβαση που γίνεται συστηματικά και οργανωμένα, με μέτρα που «δένουν», σχετίζονται μεταξύ τους, εφαρμόζονται είτε δια της πειθούς είτε πατώντας σε ήδη διαμορφωμένες αντιλήψεις και θα αλλάξουν κυριολεκτικά το DNA της εκπαίδευσης, του σχολείου και του εκπαιδευτικού.

Η μετατροπή της εκπαίδευσης από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους σε εμπόρευμα είναι σκοπός αυτής της  πολιτικής. Προωθείται η πλήρης αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης συρρικνώνοντας στο ελάχιστο την κρατική χρηματοδότηση στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, έτσι ώστε μαθητές και σπουδαστές να εξωθηθούν να γίνουν πελάτες των εκπαιδευτικών αγορών, που σκανδαλωδώς πριμοδοτούνται, οι δε εκπαιδευτικοί να εξαναγκαστούν να αποδεχθούν επαχθείς όρους εργασίας τόσο σε επίπεδο αμοιβών, όσο και σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων.

Αποτέλεσμα αυτής της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η αναπαραγωγή και  διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τα παιδιά των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων προορίζονται για απασχολήσιμοι εργαζόμενοι χαμηλής  ειδίκευσης, ευέλικτοι, με όρους που καθορίζει η «επιχειρηματικότητα».

Η ανατροπή της κυβέρνησης είναι πλέον προϋπόθεση επιβίωσης του ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση των μνημονίων και της υποδούλωσης της χώρας μας στο διεθνές κεφάλαιο, όσο παραμένει στην εξουσία γίνεται πιο επικίνδυνη: ξεπουλά πλέον και τα ασημικά!

Γίνεται πλέον συνείδηση σ’ όλους τους εργαζόμενους ότι σήμερα η ικανοποίηση ακόμη και των παραμικρών και ιδιαίτερων κλαδικών και συνδικαλιστικών αιτημάτων σχετίζεται και με την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και ότι δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα και να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας σε όφελος του λαού, αν δεν αγωνιστούμε για :

•τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,

•την εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση των τραπεζών,

•την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας

•το ξήλωμα όλου μνημονιακού θεσμικού πλαισίου που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.

Βασική δύναμη της κυβέρνησης δεν είναι η ελπίδα αλλά ο φόβος που σκορπάει στην κοινωνία Φόβος για το μέλλον, για την καθημερινότητα, για το διπλανό μας άνθρωπο. 'Όσο  ο κόσμος φοβάται, τόσο αυτοί πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να κυβερνάνε. Η ελπίδα και όχι ο φόβος είναι αυτή που θα φέρει τη μεγάλη ανατροπή.

Η αντίσταση είναι καθήκον!

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ! 

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς