ΕΡΑ Π.Ε. Ημαθίας: Το κουδούνι της έναρξης του νέου σχολικού έτους να σημάνει και για το έτος της ανατροπής

Σεπτέμβρης 2014

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

ΝΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς βρίσκει τη δημόσια εκπαίδευση με οξυμένα τα αδιέξοδα που εδώ και χρόνια οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας πιστά τις νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές πολιτικές, την έχουν οδηγήσει.

Επάγγελμα: μόνιμος αναπληρωτής

Τα κενά στα Δημοτικά σχολεία και τα Νηπιαγωγεία, εξαιτίας της κατάργησης των διορισμών τα τελευταία χρόνια, ξεπερνούν  τις 12.500  και οι αναπληρωτές που αναμένεται να προσληφθούν θα αποτελούν πλέον το 20% ή το 1/5 των μονίμων εκπαιδευτικών.  Η Δημόσια εκπαίδευση διαλύεται από την υποχρηματοδότηση και τις ελλείψεις σε  εκπαιδευτικούς, η φτηνή και ευέλικτη εργασία τείνει να γίνει πλέον η κανονικότητα.  Ο υπουργός κ. Λοβέρδος,  προσπαθώντας να ξεχάσουμε τα όσα αντιλαϊκά υπέγραψε και ψήφισε στα μνημόνια,     καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες και παίζει με την αγωνία δεκάδων χιλιάδων νέων που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία. Η δημόσια εκπαίδευση δεν έχει ανάγκη από κορώνες συνδικαλιστικού τύπου από τους αρμόδιους υπουργούς αλλά μαζικούς διορισμούς, εδώ και τώρα.

Μπροστά στα αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιούργησαν δεν διστάζουν να υπονομεύσουν ακόμα και τη λειτουργία των σχολείων. Έτσι λίγες ημέρες πριν την έναρξη των μαθημάτων ανακοινώνουν αλλαγές στο πρόγραμμα των  1350  Ε.Α.Ε.Π. σχολείων, περιορίζοντας διδακτικά αντικείμενα και διαλύοντας τη λειτουργία του Ολοήμερου σχολείου αποκόβοντας  και αποστεώνοντας το ολοήμερο σχολείο  από τη μελέτη και το μαθησιακό του περιεχόμενο,  μεταλλάσοντάς το  σε απλό παιδοφυλακτήριο.

Άλλωστε δεν είναι το μόνο παράδειγμα έλλειψης σεβασμού απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα και απαξίωσης του έργου των εκπαιδευτικών. Ας μην ξεχνάμε τις υποτιμητικές δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Παιδείας κ. Κουκοδήμου για το ρόλο του νηπιαγωγείου και του προσφερόμενου έργου από τις/τους νηπιαγωγούς αλλά και τη δημιουργία του συμβουλίου των πρώην υπουργών που μάλλον το σύστησαν για να έχουν ακόμα μια ευκαιρία να ισοπεδώσουν πλήρως όσα τα προηγούμενα χρόνια δεν κατάφεραν να γκρεμίσουν.

Η υποχρηματοδότηση της παιδείας, η περαιτέρω προώθηση του λεγόμενου  «Νέου Σχολείου», με αρνητικές συνέπειες στο περιεχόμενο της μόρφωσης, στη δομή και στη λειτουργία του σχολείου, η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, του εκπαιδευτικού έργου  και του εκπαιδευτικού, το νέο σχέδιο νόμου για την ειδική αγωγή, που  ουσιαστικά τη διαλύει και προσφέρει τους μαθητές με ανάγκες υποστήριξης και τις οικογένειές τους βορά στους κερδοσκόπους της αγοράς, η αντικατάσταση της μόνιμης εργασίας από ενοικιαζόμενη και κοινωφελή εργασία μέσω ΕΣΠΑ, το νέο Λύκειο που οδηγεί τους μαθητές εκτός αυτού, και τους σπρώχνει στη φτηνή κατάρτιση και στην απλήρωτη μαθητεία-εμπειρία, οι διαγραφές των 180.000 φοιτητών από τα ΑΕΙ-ΑΤΕΙ αποτελούν ξεχωριστές ψηφίδες ενός παζλ που βίαια στήνεται και διαλύει το δημόσιο σχολείο και κάνει την εκπαίδευση σκληρά ταξική. Είναι μια επέμβαση που γίνεται συστηματικά και οργανωμένα, με μέτρα που «δένουν», σχετίζονται μεταξύ τους, εφαρμόζονται είτε δια της πειθούς είτε πατώντας σε ήδη διαμορφωμένες αντιλήψεις και θα αλλάξουν κυριολεκτικά το DNA της εκπαίδευσης, του σχολείου και του εκπαιδευτικού.

Η μετατροπή της εκπαίδευσης από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους σε εμπόρευμα είναι σκοπός αυτής της  πολιτικής. Προωθείται η πλήρης αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης συρρικνώνοντας στο ελάχιστο την κρατική χρηματοδότηση στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, έτσι ώστε μαθητές και σπουδαστές να εξωθηθούν να γίνουν πελάτες των εκπαιδευτικών αγορών, που σκανδαλωδώς πριμοδοτούνται, οι δε εκπαιδευτικοί να εξαναγκαστούν να αποδεχθούν επαχθείς όρους εργασίας τόσο σε επίπεδο αμοιβών, όσο και σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων.

Αποτέλεσμα αυτής της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η αναπαραγωγή και  διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Τα παιδιά των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων προορίζονται για απασχολήσιμοι εργαζόμενοι χαμηλής  ειδίκευσης, ευέλικτοι, με όρους που καθορίζει η «επιχειρηματικότητα».

Η ανατροπή της κυβέρνησης είναι πλέον προϋπόθεση επιβίωσης του ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση των μνημονίων και της υποδούλωσης της χώρας μας στο διεθνές κεφάλαιο, όσο παραμένει στην εξουσία γίνεται πιο επικίνδυνη: ξεπουλά πλέον και τα ασημικά!

Γίνεται πλέον συνείδηση σ’ όλους τους εργαζόμενους ότι σήμερα η ικανοποίηση ακόμη και των παραμικρών και ιδιαίτερων κλαδικών και συνδικαλιστικών αιτημάτων σχετίζεται και με την πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και ότι δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα και να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας σε όφελος του λαού, αν δεν αγωνιστούμε για :

•τη διαγραφή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,

•την εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση των τραπεζών,

•την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας

•το ξήλωμα όλου μνημονιακού θεσμικού πλαισίου που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια.

Βασική δύναμη της κυβέρνησης δεν είναι η ελπίδα αλλά ο φόβος που σκορπάει στην κοινωνία Φόβος για το μέλλον, για την καθημερινότητα, για το διπλανό μας άνθρωπο. 'Όσο  ο κόσμος φοβάται, τόσο αυτοί πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να κυβερνάνε. Η ελπίδα και όχι ο φόβος είναι αυτή που θα φέρει τη μεγάλη ανατροπή.

Η αντίσταση είναι καθήκον!

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ! 

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς