Στις 6 του
Απρίλη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
Όλοι στις
απεργιακές συγκεντρώσεις και τα Συλλαλητήρια των Συνδικάτων και των Μαζικών Φορέων!
ü Αυξήσεις
στους μισθούς μας, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού!
ü Να
σταματήσει η φοροληστεία στα καύσιμα, στη ΔΕΗ και στα είδη πλατιάς λαϊκής
κατανάλωσης!
ü Μαζικοί
διορισμοί εκπαιδευτικών, μονιμοποίηση των αναπληρωτών, εξίσωση δικαιωμάτων
μόνιμων και αναπληρωτών.
ü Να
σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας στο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Λεφτά για
υγεία και παιδεία – όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία!
Συναδέλφισσα,
Συνάδελφε
Το στομάχι σφίγγει, βλέποντας καθημερινά παιδιά να ξεσπιτώνονται, αντί να είναι στο σχολείο, να περπατάνε μόνα τους χιλιόμετρα για να γλυτώσουν από τη φρίκη του πολέμου, να ψάχνουν μάταια τους γονείς τους. Δύο λαοί, που ζούσαν για δεκαετίες ειρηνικά, χύνουν ξανά το αίμα τους, εξαιτίας της απαράδεκτης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία,
εξαιτίας ενός ακόμα ιμπεριαλιστικού πολέμου στη γειτονιά μας, εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-Ε.Ε. με τη Ρωσία για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους ομίλων, για τα (ματωμένα) κέρδη τους.Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουμε
τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας.
Γιατί να σκοτώνονται οι λαοί για
του αφέντη το φαΐ;
Τι συμφέρον έχει ο λαός μας, όταν η
χώρα μας, με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης,
στέλνει όπλα, διαθέτει βάσεις και υποδομές στα νατοϊκά στρατεύματα,
παίρνει ουσιαστικά μέρος σε αυτό το μακελειό; Αυτές οι επικίνδυνες αποφάσεις στοχοποιούν
τον λαό μας, σε μια αντιπαράθεση που γίνεται μόνο για τα κέρδη των εφοπλιστών,
των βιομηχάνων, των τραπεζιτών. Μερίδιο από τη λεία, από τη νέα μοιρασιά,
επιδιώκουν και οι δικοί μας «αφεντάδες».
Γι’ αυτό εμπλέκει την Ελλάδα στον
πόλεμο η ελληνική κυβέρνηση, κι όχι γιατί τους πήρε ο πόνος για τον λαό της
Ουκρανίας, όπως λέει. Γι’ αυτό όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αναβάθμισαν τη
συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, με νέες βάσεις, με στρατιωτικές αποστολές.
Εμείς όμως, οι εργαζόμενοι, δεν
έχουμε κανένα συμφέρον να διαλέξουμε ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, είτε αυτό της
Ρωσίας, είτε αυτό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Είμαστε με τους λαούς όλου του κόσμου, με
το δικαίωμά τους να αποφασίζουν οι ίδιοι για τις τύχες τους, να ζουν ειρηνικά,
με δικαιώματα και αξιοπρέπεια και όχι μέσα στη φρίκη του ιμπεριαλιστικού
πολέμου ή στην καθημερινότητα ενός άλλου, ακήρυχτου πολέμου, της φτώχειας, της
ανεργίας και της εκμετάλλευσης.
Στην απεργία στις 6 του Απρίλη να
ακουστεί δυνατά η δίκη μας φωνή!
Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με την
καθήλωση των μισθών προκαλούν ασφυξία σε κάθε σπίτι. Ακούμε συνέχεια πως λεφτά
δεν υπάρχουν για να μειωθούν οι δυσβάσταχτοι φόροι, αλλά λεφτά βρίσκονται όταν
πρέπει να πληρωθούν πολεμικοί εξοπλισμοί για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ που ξεπερνούν
τα 5 δις € κάθε χρόνο!
Ακούμε συνέχεια από όλες τις
κυβερνήσεις πως λεφτά δεν υπάρχουν για μαζικούς, μόνιμους διορισμούς, ώστε να
καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, πως η μονιμοποίηση όσων εργάζονται τα τελευταία
χρόνια στην εκπαίδευση είναι ανεδαφικό αίτημα, πως δεν γίνεται να βρεθούν νέες
αίθουσες για να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στην τάξη κλπ. Την ίδια ώρα,
εμείς, αλλά και τα σχολεία, πληρώνουμε δυσβάσταχτα το ρεύμα και τα καύσιμα,
τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ, όχι μόνο εξαιτίας του πολέμου, αλλά και της περιβόητης «πράσινης
μετάβασης», που γεμίζει κέρδη τα ταμεία των «πράσινων» επιχειρηματικών ομίλων.
Ακούμε συνέχεια πως δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα»
και άρα δεν μπορεί να στηριχτεί ουσιαστικά το σύστημα υγείας, να
κατασκευαστούν-επισκευαστούν σχολεία, αλλά 11 δις € από το περιβόητο ταμείο ανάκαμψης δίνονται
απλόχερα στο κεφάλαιο, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η λύση είναι μία… στις 6 Απρίλη,
κλείνουμε τα σχολεία!
Δεν ανεχόμαστε άλλο την κοροϊδία!
Τώρα η οργή, ο θυμός και η
αγανάκτηση να γίνουν οργανωμένη δύναμη, για να διεκδικήσουμε αξιοπρεπείς
μισθούς, ουσιαστική στήριξη από την κυβέρνηση στο παιδαγωγικό μας έργο, για να
μην προχωρήσουν τα σχέδια κατηγοριοποίησης των σχολείων, μέσω της
αντιδραστικής-αντιεκπαιδευτικής αξιολόγησης.
Δίνουμε αποφασιστική απάντηση
στις απειλές της κυβέρνησης, στην οργανωμένη προσπάθεια, μέσω του μηχανισμού
των Συντονιστών Εκπαίδευσης, να αλλάξουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων τις συλλογικές
τους αποφάσεις και να εφαρμόσουν την αξιολόγηση, ενάντια στις πειθαρχικές
διώξεις.
Κλιμακώνουμε την πάλη για μόνιμη
και σταθερή δουλεία, τις κινητοποιήσεις για το άνοιγμα των πινάκων, για μονοετή
υπηρέτηση της οργανικής, για την εξίσωση αδειών και δικαιωμάτων.
Συνεχίζουμε την πρωτοβουλία
δεκάδων Συλλόγων Π.Ε. για το ωράριο των Νηπιαγωγών.
Προσπερνάμε τη στάση αναμονής και
αποδοχής της κατάστασης που ακολουθεί η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. , τη
συμβιβαστική γραμμή της ΑΔΕΔΥ.
Δεν
περιμένουμε από την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ να οργανώσει τον απεργιακό αγώνα του
κλάδου. Έχουν ρίξει λευκή πετσέτα στην κυβέρνηση. Στα λόγια μιλάνε για την
απεργία, στην πράξη όμως καλούν τους εργαζόμενους να «βάλουν πλάτη» και «να
σφίξουν το ζωνάρι». Ακόμα και τις δράσεις που αποφασίζουν (π.χ. περιφερειακές
συσκέψεις – κινητοποιήσεις για την παιδεία) ούτε οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές
τους δεν τις στηρίζουν.
Η ΑΔΕΔΥ, με το απαράδεκτο ψήφισμα
για τον πόλεμο στην Ουκρανία (που πρότειναν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ψήφισαν
ΔΑΚΕ – ΔΗ.ΣΥ. και ΑΝΑΤΡΟΠΗ), καλεί τους εργαζόμενους να στοιχηθούν πίσω από την
κυβέρνηση. Δε
λένε κουβέντα για την απαράδεκτη εμπλοκή της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο.
Ξεπλένουν τις τεράστιες ευθύνες ΝΑΤΟ – ΗΠΑ και Ε.Ε. Βάζουν το κίνημα των Δ.Υ.
να παλεύει κάτω από τη σημαία τους ενός ληστή απέναντι στον άλλο!
Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ
– ΔΗΣΥ – ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ) είναι αναντίστοιχη με τις ανάγκες που έχει ο κλάδος. Όχι μόνο συνεδριάζει σποραδικά αγνοώντας
πολλές φορές αιτήματα των Σωματείων, αλλά προσπαθεί να αποστεώσει κάθε
αγωνιστική φωνή, κάθε μαχητική διεκδίκηση των δεκάδων Συλλόγων Π.Ε.! Καταψηφίζουν
κάθε κινητοποίηση που αφορά μεγάλα προβλήματα του κλάδου. Καταψήφισαν την
κινητοποίηση για το ωράριο των νηπιαγωγών στις 1/3, μαζί με τις Παρεμβάσεις.
Σε κάθε κάλεσμα για την επιθετική διεκδίκηση του ωραρίου μας απαντούν ότι…
«διαβουλεύονται με τη νομική σύμβουλο»!! Καταψήφισαν την Πανελλαδική ημέρα
δράσης για τους αναπληρωτές στις 18/3. Στάθηκαν απέναντι στο μεγάλο πανεργατικό
συλλαλητήριο ενάντια στην ακρίβεια στις 26/2.
Επιπλέον, αποφεύγουν να αναλάβουν
τις μεγάλες ευθύνες τους για το κομβικό ζήτημα της κλιμάκωσης του αγώνα ενάντια
στην αντιδραστική – αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση. Υπερασπίζονται την απαράδεκτη απόφαση
(με τη συμβολή των Παρεμβάσεων), για την αναστολή της απεργίας – αποχής και δεν
κάνουν απολύτως τίποτα ώστε το επόμενο διάστημα, μπροστά στην επόμενη φάση της
αξιολόγησης (συνεδριάσεις Συλλόγων Διδασκόντων) να εκφραστεί με ενιαίο τρόπο η
συντριπτική αντίθεση του κλάδου, και στις περιπτώσεις που μια σειρά διευθυντές
πραξικοπηματικά αγνόησαν τις αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων για τα ενιαία
κείμενα, αλλά και σε κάθε περίπτωση που για διάφορους λόγους δεν προχώρησαν τα
ενιαία κείμενα.
Οι συνάδελφοι, μπροστά στη μάχη
της απεργίας στις 6/4 χρειάζεται να βγάλουν συμπεράσματα για το τι Ομοσπονδία
έχουμε ανάγκη και ταυτόχρονα μέσα από τους Συλλόγους Π.Ε. να παλέψουν για την
επιτυχία της απεργιακής κινητοποίησης. Είναι στο χέρι μας να χτίσουμε σωματεία και ΔΟΕ στο
ύψος των αναγκών και των απαιτήσεων των καιρών. Είναι στο χέρι μας το επόμενο
διάστημα να καταδικάσουμε σε όλα τα επίπεδα τις δυνάμεις της αδράνειας, της
υποταγής και του συμβιβασμού. Να ενισχύσουμε τη δύναμη του αγώνα, της ταξικής
πάλης, της σύγκρουσης με τη σημερινή βαρβαρότητα.
Εδώ βρίσκεται η πραγματική ελπίδα
και η προοπτική!
Αθήνα, 27-3-2022