Αγαπητοί συνάδελφοι,
Ο μακροχρόνιος αγώνας μας για τη μη
κατηγοριοποίηση σχολείων-μαθητών εκπ/κών, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, ακόμα
και μετά τον αναμενόμενο χαρακτηρισμό της Απεργίας-Αποχής μας ως παράνομης και
καταχρηστικής (το 90% των Απεργιών κρίνονται έτσι, από τα Αστικά Δικαστήρια,
αλλά αυτό δεν πτοεί τους εργαζόμενους σε διάφορους κλάδους της Οικονομίας, που,
κόντρα στις δικαστικές αποφάσεις και την κρατική καταστολή, αναμετριέται με το
άδικο και την αλαζονεία).
Το Υπουργείο Παιδείας, αφού έχει σύρει τον κλάδο
10 και πλέον φορές στα δικαστήρια, καθώς συναντά καθολική αντίδραση από τους
εκπαιδευτικούς και των δύο βαθμίδων, αφού έχει αυτοεξευτελιστεί με τις
ανατροπές που το ίδιο φέρνει, στα χρονοδιαγράμματα και τις παραμέτρους
εφαρμογής νόμων και Υπουργικών Αποφάσεων, στην προσπάθειά του να επιβάλει την
Αξιολόγηση, τώρα εκδίδει εγκύκλιο για καταχώρηση της έκθεσης Αυτοαξιολόγησης,
εκφοβίζοντάς μας με την "απαρέγκλιτη εφαρμογή των κείμενων
διατάξεων".
Χθες, πραγματοποιήθηκε η Έκτακτη Γενική Συνέλευση
του Συλλόγου μας, ενόψει της Ολομέλειας των Προέδρων, στις 1/4, όπου θα
συζητηθεί ο σχεδιασμός της Ομοσπονδίας, το επόμενο διάστημα, για τα κορυφαία
ζητήματα της εκπαίδευσης.
Δυστυχώς, η συμμετοχή μας δεν ήταν τέτοια, ώστε
να μπορούν να παρθούν αποφάσεις για κήρυξη από τον Σύλλογό μας νέας
Απεργίας-Αποχής από τις προβλεπόμενες διαδικασίες Αξιολόγησης, με νέο
διεκδικητικό πλαίσιο, κι έτσι είχαμε σήμερα, την επαναληπτική Γενική συνέλευση,
που, επίσης λόγω μη απαρτίας, δεν έδωσε αποτελέσματα.
Ως ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, λοιπόν,
απευθύνουμε στον καθένα από σας αγωνιώδες κάλεσμα, για συμμετοχή
στην τρίτη και καταληκτική Γενική Συνέλευση, αύριο, Πέμπτη, 28/2, στις 18:00, στο Αμφιθέατρο του
16ου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας, όπου θα μπορεί να παρθεί απόφαση,
με τη συμμετοχή του 1/5 των μελών μας. Ο αγώνας μας είναι μακροχρόνιος,
μαζικός και δίκαιος. Παλεύουμε να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές
μια πραγματικά δημόσια δωρεάν Παιδεία, χωρίς ταξικούς φραγμούς. Στην
κρίσιμη αυτή στιγμή, ας προτάξουμε το συνδικαλιστικό καθήκον και την κοινωνική
ανάγκη κι ας παραβρεθούμε στις συλλογικές διαδικασίες, διαψεύδοντας όσους τις
υποτιμούν και τις λοιδορούν.
Με εκτίμηση
Κοκοζίδου Άννα
Χατζησάββας Παναγιώτης
