Για τα Ωνάσεια σχολεία

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π.Ε. ΗΜΑΘΙΑΣ                         Βέροια 8-2-2025

Περικλέους 2 - 59132 - ΒΕΡΟΙΑ                                    Αρ. Πρωτ.: 161

Τηλέφωνο: 2331026286

e-mail: ekpeima@gmail.com                                         ΠΡΟΣ: Όλα τα μέλη

Ιστολόγιο: ekpeima.blogspot.com                              ΚΟΙΝ: 1. ΔΟΕ

2. ΜΜΕ

Θέμα: Για τα Ωνάσεια σχολεία

Σχολεία για λίγους και εκλεκτούς και όχι για τα παιδιά των ευάλωτων περιοχών τα «Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία» (ΔΗΜ.Ω.Σ.)

Μεγάλη αναστάτωση, οργή και αγανάκτηση έχει επιφέρει στις τοπικές κοινωνίες, που ανήγγειλε ο Υπουργός Παιδείας ότι θα λειτουργήσουν τα «Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία» (ΔΗΜ.Ω.Σ.) – σαν άλλος τύπος Πρότυπων Σχολείων - 22 συνολικά Γυμνάσια και Λύκεια, σε όλη την Ελλάδα, σε περιοχές που αντιμετωπίζουν «κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις». Στην ουσία, πρόκειται για ιδιωτικοποίηση ήδη υπαρχουσών δημόσιων Σχολικών Μονάδων, που θα «ευπρεπιστούν» από το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο θα καλύπτει και μέρος των λειτουργικών τους εξόδων, ως ο μέγας Χορηγός.

Ως εκ τούτου, το ίδρυμα Ωνάση θα ορίζει τα 4 από τα 9 μέλη της Διοικούσας Επιτροπής τους (τα υπόλοιπα 5 θα ορίζονται από το ΥΠΑΙΘΑ), το τροποποιημένο Πρόγραμμα Σπουδών (αντίστοιχου αυτού των Πρότυπων Σχολείων), θα επιλέγει το εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά θα προσλαμβάνει και εταιρείες καθαρισμού και security.

Πρόκειται για ανοιχτή εμπλοκή ιδιωτών στην εκπαιδευτική διαδικασία και τη δημιουργία ενός κυριολεκτικά άλλου σχολείου, για λίγους και εκλεκτούς και όχι για τα παιδιά των ευάλωτων περιοχών, με δικό του πλαίσιο λειτουργίας, διαφορετική πηγή χρηματοδότησης. Στα ΔΗΜ.Ω.Σ. θα εφαρμόζεται διαφορετικός τρόπος εισαγωγής (με εξετάσεις και ηλεκτρονικού τύπου; – χρυσές δουλειές για τα φροντιστήρια), θα είναι μικρότερα αριθμητικά τα τμήματα (25άρια, αντί για 27-29άρια), διαφορετικό το ωράριο λειτουργίας (μέχρι και θερινά μαθήματα), το διδακτικό ωράριο  των εκπαιδευτικών, το Αναλυτικό Πρόγραμμα και θα δίνουν διαφορετικό απολυτήριο.

Σε αυτά τα σχολεία, δε θα φοιτούν τα παιδιά της γειτονιάς. Αντιλαμβανόμαστε ότι δυνατότητες επιτυχίας δε θα έχουν μαθητές χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, αλλά και αυτοί με μαθησιακές δυσκολίες, οι οποίοι, εκδιωκόμενοι από το σχολείο της γειτονιάς τους, θα αναζητήσουν άλλο διαθέσιμο σχολείο, για να εγγραφούν (υπερφορτώνοντας αριθμητικά τα άλλα σχολεία και αντιμετωπίζοντας πρόβλημα μετακίνησης), όταν οι εύποροι οικονομικά θα κάνουν μέχρι και φροντιστήριο, για να διασφαλίσουν την είσοδό τους σε αυτά.

Και τι θα απογίνουν οι εκπαιδευτικοί που θα χάσουν την οργανική τους και που από επιλογή παραμένανε στις συγκεκριμένες Σχολικές Μονάδες, πριν μετατραπούν σε σχολεία για λίγους κι εκλεκτούς; Ξαφνικά, θα διαταραχθεί και η προσωπική και οικογενειακή τους κατάσταση, ενώ με την τοποθέτησή τους σε άλλες Σχολικές Μονάδες θα επέλθει αναστάτωση στην εκπαιδευτική κοινότητα, γενικά.

Πρόκειται, κατ’ αρχάς, ξεκάθαρα για εκχώρηση δημόσιας περιουσίας και τμήματος της δημόσιας Εκπαίδευσης σε ιδιωτικό φορέα, κάτι που το χαρακτηρίζουν εύηχα, ως σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) - και που εφάρμοσαν και στα δημόσια Νοσοκομεία.

Κατά δεύτερον, με την εμπλοκή των χορηγών στα εγκαταλελειμμένα και καταρρέοντα σχολικά κτίρια, επιτυγχάνεται (αποσπώντας μάλιστα και την κοινωνική συναίνεση) η σταδιακή απόσυρση του Κράτους - διακαής πόθος και στόχευση όλων των κυβερνήσεων - από την υποχρέωσή του να παρέχει στους πολίτες το αγαθό της δημόσιας δωρεάν Εκπαίδευσης και της ισότιμης πρόσβασης των μαθητών στην ολόπλευρη μόρφωση και την ποιοτική εκπαίδευση.

Το κυριότερο, όμως, είναι η διαφοροποίηση-κατηγοριοποίηση των δημόσιων σχολείων (κατ’ επέκταση και των μαθητών που φοιτούν σε αυτά) και η εύνοια των μαθητών των εύπορων οικογενειών, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις Υπουργείου και Κυβέρνησης. Κάτι που μεθοδεύουν, εδώ και δεκαετίες, όλες οι αστικές κυβερνήσεις με διάφορα μέτρα (επιλογή σχολείου από γονείς, αξιολόγηση Σχολικής Μονάδας…), αναπαράγοντας και διαιωνίζοντας τις ταξικές ανισότητες, με τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να προορίζονται μόνο για τις εργασιακές θέσεις των ανειδίκευτων εργατών και των αυτοαπασχολούμενων.

Πολύ σημαντική επίπτωση είναι η αναστάτωση της καθημερινότητας μαθητών κι εκπαιδευτικών, όπου η μετακίνηση (για τους πρώτους κυρίως) και η ένταξή τους στο δυναμικό των άλλων, ήδη «κορεσμένων» αριθμητικά Σχολικών Μονάδων, θα είναι μία δύσκολη παράμετρος- γρίφος προς επίλυση για τις οικογένειές τους αλλά και το Υπουργείο – εκτός κι αν αποτελεί προάγγελο νέας αύξησης του αριθμού μαθητών στην τάξη για τα «σχολεία της μάζας».

Σύμφωνα με την υπογεγραμμένη «Σύμβαση-Δωρεά», «οι όροι της υπερισχύουν κάθε αντίθετης διάταξης της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας και κανονιστικού πλαισίου»(!).  Είναι προφανές πως οι χορηγοί δεν έχουν, απλά, σκοπό την στήριξη της δημόσιας Εκπαίδευσης (διαφορετικά, μόνο θα χρηματοδοτούσαν την αναβάθμιση και την λειτουργία των σχολείων στις φτωχές, υποβαθμισμένες κι ευάλωτες περιοχές, χωρίς διαφημίσεις κι εμπλοκή στον τρόπο λειτουργίας τους), αλλά πρωτίστως την ανταποδοτική λειτουργία της χορηγίας για την Αστική Τάξη, που την εργαλειοποιεί για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων (π.χ., «επένδυση» στη μόρφωση των δικών της παιδιών).  Δε θα επιτρέψουμε την ελιτίστικη λειτουργία αυτών των μέτρων και των σχολείων διαφορετικών ταχυτήτων, με τα Ωνάσεια απλό τη μια μεριά από τα οποία θα βγαίνουν τα στελέχη της καινοτομίας και έρευνας, της διοίκησης της βιομηχανίας – οικονομίας και του κράτους, και τα υποβαθμισμένα σχολεία, για τα περισσότερα παιδιά του λαού, από την άλλη για τα οποία η στήριξή τους και η ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων θεωρείται κόστος και πέρα από τις «δημοσιονομικές αντοχές».

Η αρνητική εγχώρια και διεθνής πείρα από την εφαρμογή της «πολυτυπίας» των σχολείων είναι αποκαλυπτική:

Ø  Ο σκληρός ανταγωνισμός των εξετάσεων για μια από τις λίγες θέσεις στα Πρότυπα Σχολεία (πέρσι οι θέσεις που προσφέρονταν αντιστοιχούσαν μόλις στο 19% των αιτήσεων), ήδη έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη κοστοβόρα φάμπρικα φροντιστηρίων, ακόμα και από το δημοτικό, στην οποία δεν μπορεί να ανταπεξέλθει η μέση λαϊκή οικογένεια, αποτελώντας έτσι προνόμιο  λίγων. Στην ίδια λογική θα λειτουργήσουν τα ΔΗΜ.Ω.Σ.

Ø  Οι ίδιες οι στατιστικές δείχνουν ότι, σε χώρες του εξωτερικού (π.χ. Μ. Βρετανία), που έχει προχωρήσει αυτή η πολιτική, στα σχολεία «α’ κατηγορίας», τελικά καταλήγουν, σχεδόν αποκλειστικά, τα παιδιά των πλούσιων και ανώτερου μορφωτικού επιπέδου οικογενειών, ενώ, στα «χαμηλότερης κατηγορίας», ως επί το πλείστον, τα παιδιά εργατικών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται δηλαδή, για μια πλήρως ταξική πολιτική, που αναπαράγει και εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες, που ήδη υπάρχουν.

Ø  Σε σχολεία «αριστείας» τύπου Ήτον, τα παιδιά των πλουσίων διδάσκονται σε βάθος, προετοιμάζοντάς τα να στελεχώσουν τα ανώτερα ερευνητικά, οικονομικά, πολιτικά, κρατικά κλιμάκια, ενώ στα σχολεία των λαϊκών στρωμάτων το πρόγραμμα επικεντρώνεται σε επιφανειακές γνώσεις και δεξιότητες, για φτηνό εργατικό δυναμικό. Τέτοια διαφοροποιημένα προγράμματα έχουν τα Πρότυπα και θα έχουν και τα ΔΗΜ.Ω.Σ.

Ø  Το αποτυχημένο μοντέλο των «charter schools», στις ΗΠΑ.

Απαιτούμε:

§   Να μην περάσει, στην πράξη, καμία μετατροπή σχολείου σε Ωνάσειο!

§   Να μην προχωρήσει η «πολυτυπία»-ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων!

§   Την άμεση και ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου σχολείου και την  κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Εκπαίδευση!

Για το Δ.Σ.

         Ο Πρόεδρος                                                      Η Γ. Γραμματέας 

          Χατζησάββας Παναγιώτης                                     Κοκοζίδου Άννα